خانه    نقشه سایت    تلفن 021-26701198     تماس با ما info@karafarinenab.ir

1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 امتیاز 5.00 (1 رأی)

امتیاز کاربران

ستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعال
 


مصاحبه با آقای آرام رزاقی، دبیر اجرایی نشست ماشین سازان
 صنعت پلاستیک و لاستیک آلمان (VDMA) در ایران

صمت: آقای رزاقی طی 4 ماه اخیر اخبار زیادی در خصوص نشست انجمن ماشین سازان صنعت پلاستیک و لاستیک آلمان در ایران بگوش می رسد. لطفا درصورت امکان گزارشی را از برنامه های این نشست بین نمائید:
رزاقی: همانگونه که مستحضرید هیاتی از انجمن سازندگان ماشین آلات صنعت لاستیک و پلاستیک آلمان (VDMA)، متشکل از 20  شرکت برتر آلمان در تاریخ 16 و 17 آذرماه سالجاری به منظور توسعه همکاری های تجاری و تکنولوژیکی و برگزاری ملاقات های رو در رو با شرکت های توانمند ایرانی در هتل آزادی تهران حضور بهم می رسانند. هدف از این نشست تامین ماشین آلات و تجهیزات با کیفیت برتر جهان، همکاری های فنی و تکنولوژیکی و بازسازی، نوسازی و ارتقاء فنی ماشین آلات و خطوط تولید موجود در ایران، سرمایه گذاری مشترک در تولید ماشین آلات و تاسیس نمایندگی شرکت های آلمانی در ایران می باشد.در این نشست کلیه انجمن های تخصصی صنعت پلاستیک و لاستیک از جمله انجمن ملی پلیمر و پلاستیک، انجمن همگن پلاستیک ایران، انجمن های لوله و اتصالات پلی اتیلن و PVC ، انجمن  تولیدکنندگان ظروف یکبار مصرف، انجمن تولیدکنندگان پروفیل UPVC، انجمن صنفی صنعت تایر ایران، انجمن سازندگان ماشین آلات و تجهیزات صنعت پلاستیک و لاستیک و سایر ذینفعان و متولیان صنعت پلاستیک و لاستیک و اکثر نشریات و سایت های اطلاع رسانی حضور داشته که مقرر است شرکت های سرآمد و پر توان خود را برای حضور در این نشست دعوت نمایند.
صمت: با توجه به دبیری جنابعالی در برگزاری این نشست نظر خود را درخصوص وضعیت کنونی صنعت پلاستیک و لاستیک ایران بیان بفرمائید:

رزاقی: از آنجائیکه طی این چندماه به عنوان دبیر اجرایی این نشست با بسیاری از دست اندرکاران این صنعت در تماس بوده و در جریان نقاط قوت و ضعف و نیازمندی های مختلف تولیدکنندگان محصولات، خدمات و ماشین آلات قرار گرفته ام و با توجه به اینکه گروه آرا خود شرکتی مشاوره ای و دانش بنیان می باشد و می تواند این اطلاعات را تا حد زیادی تحلیل نماید، متاسفانه باید عرض نمایم که صنعت پلاستیک و لاستیک را در وضعیت خوبی قرار ندارد.
پس از آغاز موج اول تحریم ها در سال 1383 بسیاری از مراودات تجاری و صنعتی شرکت های ایرانی با شرکای کلاستیک خارجی صاحب نام نظیر آلمان دچار آسیب جدی گردید. تنگ تر شدن حلقه ی تحریم و سخت گیری های اتحادیه اروپایی و کشور امریکا منجر به این شد که سطح روابط بصورت گسترده ای کاهش یابد بصورتیکه که طی این دوره سهم ماشین آلات صنعت پلاستیک و لاستیک آلمان در ایران از حدود 40% به کمتر از 3.5 % رسید و با خالی شدن بازار از تکنولوژی و ماشین آلات با فناوری روز جهان، کشورهای دست دوم در تولید ماشین آلات در این بازار مطرح گردیدند.
این تحولات در صنعت پتروشیمی که نیازمند به توسعه در صنایع پائین دست پلاستیک و لاستیک می بودند تاثیر مخربی را در سبد کالاهای صادراتی گذاشت بگونه ای که بجای فروش محصولات نهایی با کیفیت، بیشتر مازاد محصولات پتروشیمی کشور که از 12 میلیون تن به حدود 50 میلیون تن رسیده بود به عنوان مواد اولیه صادر گردید. علاوه بر تاثیر تحریم ها، بعلت فقدان استراتژی و برنامه های مدون از طرف وزارت صنعت، معدن و تجارت وقت، در این دوران نه تنها ماشین سازان ایرانی حمایت و توانمند نگردیدند بلکه بسیاری از تولیدکنندگان اصلی این صنعت خود تبدیل به واردکننده تجهیزات و ماشین آلات از کشورهایی نظیر چین و ترکیه گشتند!
صمت: به نظرتان این مشکلات بیشتر ناشی از عدم برنامه ریزی و فقدان استراتژی از طرف متولیات صنعت کشور بوده و یا بخاطر تحریم تکنولوژیکی، کاهش درآمدهای ارزی، به هم ریختن موازنه ی ریال و دلار و یا رکود بازاراتفاق افتاده است؟
مشکلات ارزی و کاهش برابری دلار و ریال در 4  سال اخیر اتفاق افتاده است و هیچ عذری از جهت کمبود منابع ارزی تا سال 1390 برای این عدم برنامه ریزی و یا حمایت ها نمی تواند پذیرفته باشد. در سال هایی که درآمد ارزی کشور به بیش از 120 میلیارد دلار رسید نیز همین مشکلاتی که هم اکنون پیش روی تولیدکنندگان محصولات و ماشین سازان وجود دارد مطرح بوده و این مساله بیانگر نبود عزم جدی برای تبدیل صنعت گر ایرانی به تولیدکننده مطرح ماشین آلات و محصولات صنعت کلیدی پلاستیک و لاستیک می باشد.
در زمانی که ارز کافی در کشور وجود داشت نیز ما شاهد تاسیس واحدهای بزرگ فناورانه در صنعت لاستیک و لاستیک نبودیم! در همان زمان با چندصد میلیون دلار می توانستیم بزرگترین کارخانجات ماشین سازی را از ایتالیا، اتریش و یا حتی چین و ترکیه خریداری نمائیم و یا با تقویت سازندگان بزرگ داخلی سازمان های بزرگ ماشین سازی را تاسیس نمائیم! طی همین سال ها در کشور چین ماشین سازی های بزرگی تاسیس و جهانی گشتند. اگر ایران تحت تحریم فروش ماشین آلات بود آیا ما در مسیر توانمند سازی ماشین سازان حرکتی معنی داری کردیم!؟   
صمت: پس به نظر شما تحریم، کاهش ارزش برابری ریال در مقابل ارزهای خارجی و عدم طراحی و اجرای برنامه های استرتـژیک از طرف متولیان امر صنعت و سرمایه گذاری موجب تضعیف و یا عدم رشد و بلوغ این صنعت گردیده است؟
رزاقی: بله. اگر بگوئیم که دو عامل اول در اختیار و مدیریت ما نبوده که خود جای سوال دارد ولی عامل سوم بدترین ضربه را به صنعت پلاستیک و لاستیک ایران وارد نموده است!  
صمت: به نظر شما هزینه ی فرصت از دست رفته ای این موضع تا چه حد بوده است؟
رزاقی: بصورت کلی این هزینه فرصت از دست رفته را می توان در این سرفصل ها تعریف نمود:
•عدم النفع ناشی از ارزش افزوده بین مواد اولیه پتروشیمی و کالای نهایی که در برخی از کالاها و مصارف حتی تا 10 برابر می باشد
•تاثیر منفی در تراز بازرگانی کشور که متاسفانه بجای کسب درآمدهای ارزی، ارز ناشی از فروش نفت به واردات محصولات حتی نه چندان پیچیده اختصاص یافته است
•تاثیر منفی بر اشتغال جوانان متخصص و جویای کار در این صنعت
•عدم رشد و بلوغ صنعت پلاستیک و لاستیک و مطرح نشدن تولیدکنندگان محصولات و خدمات ایرانی در سطح جهان
•عدم ایجاد و توسعه شرکت های بزرگ ماشین سازی در این صنعت در کشور
•خروج ارز ناشی از خرید ماشین آلات و تجهیزات وارداتی
•نامشهود بودن هزینه استهلاک بالا، اتلاف انرژی و تفاوت در تیراژ تولید ماشین آلات با تکنولوژی پائین و متوسط نسبت به ماشین آلات پیشرفته ی روز جهان از دید سرمایه گذار عادی و عدم حمایت و یا ترغیب سرمایه گذاران به حرکت طرف تکنولوژی های بالاتر و روز جهان
•وابستگی شدید صنعت به تکنولوژی و فناوری های جدید خارج از کشور
متاسفانه این فقدان برنامه ریزی و نبود استراتژیک در صنایع پائین دستی پتروشیمی نظیر پلاستیک و لاستیک از میزان موفیقت ایران در توسعه صنایع بالا دست پتروشیمی کاسته و تنها توانسته جایگاه ایران را از خام فروشی منابع درحد اندکی ارتقاء دهد.
صمت: به نظر شما چه امیدی در دولت یازدهم برای تغییر وضعیت صنعت پلاستیک و لاستیک ایران و حرکت بطرف تکنولوژی و فناوری های نوین وجود دارد؟
رزاقی: با ثبات نسبی نرخ ارز، مهار تورم، خروج اقتصاد از رکود و رفع قریب الوقوع تحریم ها می توان امیدوار بود تا دوره ی نابسامانی صنایع کشور به پایان رسد. البته اگر بنا باشد باز بدون برنامه های استراتژیک و یا برنامه ریزی های اجرایی مدون و قابل رصد نسخه های کوتاه مدت برای صنعت پلاستیک و لاستیک تجویز گردد مسلما نه صنعت گر ما ماشین ساز می شود، نه مصرف کننده داخلی از تولید ملی صیانت می کند و نه به اهداف صادرات غیر نفتی که همیشه مد نظر متولیان اقتصادی کشور است دست می یابیم.
صمت: به نظر شما صنعت گری که در طول سال ها تحریم و در مواجهه با آشفتگی ارزی و تورم و رکود بازار بیشترین فشارها را تحمل نموده و توان خود را از دست داده تمایلی برای حرکت بطرف تکنولوژی و فناوری های روز جهان که مسلما بسیار گرانتر از ماشین آلات چینی است را دارد؟
رزاقی: وزارت صنعت، معدن و تجارت می بایست موضع خود را نسبت به ماشین آلات و تجهیزات با فناوری های بالا مشخص نماید. مسلما این تبیین موضع تنها زمانی موثر است که با طراحی و ارائه ی راهکارهای عملی و واقعی همراه باشد. از جمله ی برنامه های حمایتی وزارت صنایع می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
•کمک های فنی و مشاوره ای و تقویت توان فنی، مذاکره ای و تجاری شرکت های ایرانی
•حمایت از انجمن ها و اتحادیه ها و الزام این انجمن ها به تدوین استراتژی های سالیانه و بلند مدت
•تعریف مشوق های مالیاتی و گمرکی برای تاسیس شرکت های با فناوری های جدید و پیشرفته
•اختصاص تسهیلات ارزی با نرخ سود حمایتی  بصورت ریالی و ارزی و یا نظارت دقیق بر عملکرد
•تنظیم معاهدات بانکی و خطوط اعتباری بین کشورها
•پوشش بیمه ای این خطوط از طرف شرکت های بیمه ای کشورهای صنعتی و پیشرفته
•حمایت از ایجاد کنسرسیوم های داخلی و عقد قراردادهای بزرگ با ماشین سازان بزرگ جهان برای ایجاد کلینیک های صنعتی و موضوعی با سازمان هایی نظیر سازمان گسترش و نوسازی صنایع
•پایش وضعیت کنونی و واقعی صنعت و حرکت بطرف تکمیل بانک های اطلاع رسانی و رتبه بندی شرکت های تولیدی، خدماتی و تجاری در هر صنعت
•تسهیل و تسریع در روند هیات های تجاری، فنی، سرمایه گذاری و اقتصادی با کشورهای پیشرفته ی جهان
•تعریف دقیق از حقوق مصرف کنندگان و دیکته ی استاندارهای کیفی و فنی به تولیدکنندگان جهت ممانعت ایشان از تولید محصولات بدون کیفیت
•ایجاد خوشه های صنعتی، حرکت بطرف تولید انبوه، تولید بدون کارخانه و برندهای چابک و منعطف
•حمایت از تشکیل انجمن ها و تشکل های صادراتی با استفاده از مشاورین بین المللی و طراز اول جهان
صمت: یکی از تاکیدات وزارت صنعت، معدن و تجارت به حضور فعال شرکت های خارج در ایران و سرمایه گذاری مشترک و همکاری در صادرات محصولات تولید شده می باشد. به نظر شما چنین امری در این اجلاس اتفاق می افتد؟
رزاقی: با توجه به انزوای طولانی ایران از بازارهای جهان و عدم شناخت واقعی شرکت های خارجی از فرصت ها و نیازهای کشور به نظر می رسد حضور چنین هیات هایی بیشتر به منظور درک متقابل و دریافت اطلاعات اقتصادی و موضوعی ایران می باشد.
آنچه که ما در طی این دوره استنباط کردیم اینست که متاسفانه بیش از 70% از شرکت های تولیدی ما در صنعت پلاستیک و لاستیک خود را به دانش روز جهان تجهیز نکرده اند. این شرکت ها با سرمایه های کوچک و برای بازارهای محدود محلی تاسیس گشته و نه فرصت کافی و نه سرمایه لازم را برای افزایش توان فنی و فنون مذاکرات تجاری نداشته و عملا از دور مراودات جدی با شرکت های خارجی و بازارهای جهانی حذف می گردند.
البته 30% مابقی که شرکت های توانمند و دارای سابقه می باشند نیز به علت تحریم و رکود در وضعیت مناسب قرار ندارند ولی امید است تا بتوانند در زمانی کوتاه خود را بازسازی و مجهز نمایند.
یکی از تبعات خرد نمودن منابع و تسهیلات سرمایه گذاری ایجاد چنین شرکت های کوچک و کم توان است که دولت یازدهم با تاسیس خوشه های تخصصی در سازمان صنایع کوچک و شهرک های صنعتی درصدد رفع این نقصان برآمده اند.
اگر وزارت صنعت، معدن و تجارت بدنبال تحقق واقعی این هدف می باشد می بایست بجای تمرکز بر شرکت های تولیدی، به تقویت شرکت های مشاوره توسعه تجاری بپردازد. این امر منافاتی با فرآیند توانمندسازی شرکت های تولیدی و خدماتی از طرف سازمان صنایع کوچک و شهرک های صنعتی نداشته و می تواند هم افزایی بی نظیر را ایجاد نماید.
من همیشه درخصوص جذب سرمایه گذاری خارجی و تعهد صادراتی شرکت های خارجی در ایران این مثال را می آورم: "چگونه می توان با یک نخ یک کشتی اقیانوس پیما را به ساحل کشید!؟ جواب بسیار ساده می باشد. اول نخ را به طنابی می بندیم، سپس طناب را به سیم بکسل و در نهایت سیم بکسل را به یک کشنده ی قوی و بدین ترتیب به راحتی می توانیم یک کشتی بزرگ را با یک نخ به ساحل بکشیم!"
این مثال وصف الحال وضیت صنعت ایران می باشد. اگر نخ خواسته و توان اکثر شرکت های ایرانی و یا دولت باسد، طناب تجهیز شدن شرکت ها به دنیای جدید تجارت، فناوری و فنون مذاکرات تجاری، سیم بکسل قوانین و تسهیلات تشویقی و حمایتی متولیان صنعت و سرمایه گذاری کشور و در نهایت کشنده، شرکت های متخصص توسعه تجاری بوده که سابقه و تخصص کافی را در طراحی و مدیریت مذاکرات تجاری و امور بین المللی دارند.
صمت: بنابراین جنابعالی اعتقاد دارید برای دوران گذار بیشترین تمرکز می بایست بر ارتقاء توان تجاری و مدیریتی شرکت های ایرانی، بروز رسانی اطلاعات صنعتی و سرمایه گذاری، تقویت شرکت های مشاور توسعه تجاری و حرکت موثر دولت و متولیان امر صنعت و سرمایه گذاری می باشد؟
رزاقی: دقیقا. به قول آبراهان لینکلن "اگر من یک تبر و 10 ساعت وقت برای قطع درختی داشته باشم (درصورت لزوم)، 9 ساعت تبرم را تیز می کنم و یک ساعت درخت قطع می کنم. متاسفانه در ایران دولت و بخش خصوصی سال هاست که با تبر کند در حال تبر زدن می باشند.
در اقتصادی که وزارتخانه های اقتصادی و صنعتی و اکثر انجمن ها حتی بانک های اطلاعاتی بروز از اعضای خود ندارند و یا خود را به گزارش های تحلیلی از روند تکنولوژی جهان و بازارهای داخلی و صادراتی منطقه و جهان مجهز نمی کنند و یا بودجه ای برای فعالیت های توسعه ای تعریف نمی گردد احتمال تحقق اهداف آرمانی این چنینی بسیار کم رنگ می شود. البته این امر به معنی اشراف نداشتن این انجمن ها و یا متولیان به اهیمت این مسایل نیست بلکه ناشی از برداشت ها و یا اولویت بندی های متفاوت از امور و روندهای توسعه ای در ایران و نسبت به جهان می باشد.

نظر خود را اضافه کنید.

ارسال نظر به عنوان مهمان

0 / 1000 محدودیت حروف
متن شما باید کمتر از 1000 حرف باشد
نظر شما به دست مدیر خواهد رسید
شرایط و قوانین.
  • هیچ نظری یافت نشد

ورود کاربران

خبرنامه پیامکی




گالری تصاویر

با ما در ارتباط باشید