عضو هیاتعلمی دانشگاه تبریز گفت: اگر تسهیلات مناسب تحت نظارت دقیق، برای تولید دانشفنی به شرکتهای بزرگ اعطا شود، هم اقتصاد به پویایی میرسد و هم زمینۀ اشتغال دانشآموختگان فراهم میشود.
به گزارش کارآفرین ناب، شاهین خامنهاصل عضو هیئتعلمی دانشگاه تبریز در گفتوگو با پایگاه اطلاعرسانی بنیاد ملی نخبگان، تعدد دانشجو در مقاطع تحصیلاتتکمیلی را یکی از سیاستهای نادرست نظامآموزشی دانست و گفت: تعداد دانشجویان در مقاطع کارشناسیارشد و دکتری در حالی افزایش مییابد که بازارکار توان پاسخگویی به آنان را ندارد.
وی افزود: متأسفانه هر دانشگاهی با هر سطحی، میتواند دانشجو تحصیلاتتکمیلی پذیرش کند در حالیکه بسیاری از این مراکز و دانشگاهها نهتنها سختافزار لازم را ندارند، بلکه فاقد توان علمی کافی برای آموزش و توانمندسازی دانشجویان هستند. از سوی دیگر، ظرفیت کافی نیز برای استخدام این تعداد فارغالتحصیل وجود ندارد و همین سبب بروز موجی از نارضایتی میشود.
خامنهاصل ضمن اشاره به نقش استارتآپها در اشتغالزایی، تصریح کرد: استارتآپها بیشتر با مقتضیات رشتههایی مانند IT سازگار هستند و جز در موارد اندک، نمیتواند در همۀ حوزههای کارآفرینی مخصوصاً در بخش صنایع بزرگ مؤثر باشد.
این محقق مهندسی مواد ادامه داد: برای حضور در عرصههای کارآفرینی و شرکتداری دانشبنیان علاوه بر تسهیلات و حمایتهای معاونت علمیوفناوری و بنیاد ملی نخبگان ریاستجمهوری، نظام اداری مشخص نیز لازم است. در بسیاری موارد، صاحبان شرکت بقدری در مسائل مختلف بیمه، گمرک، واردات، صادرات و بروکراسی درگیر میشوند که از اصل کار خود، یعنی تولید محصول قابل رقابت با نمونه مشابه خارجی با قیمت مناسب، باز میمانند؛ به همین دلیل در بسیاری موارد در رشتههای مرتبط با صنایع بزرگ استارتآپ نمیتواند به موفقیت برسد.
عضو هیئتعلمی دانشگاه تبریز خاطرنشان کرد: تقویت شرکتهای بزرگ و بینالمللی و ارائه تسهیلات به آنها برای تولید دانشفنی میتواند بخش زیادی از مشکلات موجود را رفع کند. امروزه غالب شرکتهای داخلی وارد کننده و مجری فناوری هستند در حالیکه اگر تسهیلات مناسب تحت نظارت دقیق و برای تولید دانشفنی به این شرکتها اعطا شود، زمینه برای پویایی اقتصاد و همچنین اشتغال دانشآموختگان نیز فراهم میشود. در واقع مسیر به نحوی ترسیم شود که شرکتهای بزرگ مجری استارتآپ شوند.
خامنهاصل در پایان با اشاره به لزوم پرهیز از جزیرهای عمل کردن، یادآور شد: امروزه بزرگترین کمپانیهای جهان به دنبال افزایش مشارکت در تولید جهانی هستند و برای رسیدن به این هدف شعب مختلفی در کشورهای دیگر تأسیس کردهاند. این مهم حاکی از آن است که برای رسیدن به جایگاه مطلوب در اقتصاد جهانی، نمیتوان عملکرد جزیرهای داشت.