آل‌اسحاق:
سوئیفت روی غلتک نیفتاده است
هرچند یحیی آل اسحاق عضو اتاق بازرگانی تهران بر این باور است که بانک‌های درجه دوم راضی به ارتباط با ایران شده اند، اما تأکید دارد که هنوز سوئیفت روی غلتک نیفتاده است. به گزارش هفته نامه مثلث یحیی آل اسحاق گفت: اینکه چه تعداد ال سی آزاد شده را باید از مسئولین بانکی بپرسید.نظرات متفاوتی میان مسئولین درخصوص ال سی‌های آزادشده از دارایی‌های ایران دیده و شنیده می‌شود. همه مسئولین به نوعی درست می‌گویند. در حقیقت هر کسی از ظن خود شد یار من. اگر بخواهم مثالی بزنم باید به کلمه آذری «اوزوم» اشاره کنم که چهار معنی متفاوت «انگور»، «شناکردن»، «خودم» و «صورتم» را دارد. آنچه درباره سوئیفت گفته می‌شود، تقریبا همین است.
یک‌بار می‌گوییم که نظام سوئیفت برقرار شده؛ خب این درست است. سوئیفت یک شبکه و کانالی مانند شرکت مخابرات است. شرکت مخابرات یک سری اتصالات و ارتباطاتی را ایجاد می‌کند. از این شبکه، دو نفر می‌توانند گوشی را بردارند و با هم صحبت کنند. سوئیفت بعد از برجام، این شبکه را با ایران ایجاد کرده اما اینکه طرف مقابل نیز مانند ما، گوشی را برداشته باشد، هنوز چنین اتفاقی نیفتاده. اتصال سوئیفت در یک سری از بانک‌های کوچک اتفاق افتاده است؛ از جانب ما، بانک‌های تجارت، کارآفرین، سامان و چند بانک دیگر‌توانسته اند ارتباطات خود را برقرار کنند. در خارج نیز یک تعداد از بانک‌های نه «درجه اول» بلکه «درجه دوم» این مبادلات را با ایران انجام داده اند و ال سی گشایش شده است. اما بانک‌های بزرگ خارجی که واردات عمده ما با آنها انجام می‌شود، هنوز ارتباطی با بانک‌های ما ندارند.
برداشته نشدن تحریم‌های سوئیفت، چه تأثیری روی واردات، صادرات و سرمایه‌گذاری سرمایه‌داران خارجی در ایران گذاشته است؟
اساسا هر تبادل تجاری که بخواهد میان ایران و کشورهای خارجی برقرار شود، واسطه آن دلار و ارز خواهد بود. یعنی هر مذاکره و قراردادی که انجام می‌شود، نهایتا واسطه‌ای به نام دلار و ارز باید در این میان وجود داشته باشد. یک وقت است که تبادل این دلار و ارز با چمدان، صراف و دلال انجام می‌شود اما یک وقت هم هست که این نقل و انتقال پول، از طریق نظام بانکی انجام می‌شود. یعنی اینکه بانک‌های ما با بانک‌های طرف مقابل در خارج، با هم قراردادی را می‌بندند و به هم اعتماد می‌کنند. لذا تصور اینکه معامله‌ای بدون نقل و انتقال پول انجام شود، غیر‌ممکن است. در صورت برقرارنبودن سوئیفت، بایستی از طریق چمدان یا کارگزاری‌های انحرافی و غیرمعمول، مبادلات ارزی انجام شود که این‌گونه راه‌های غیر‌بانکی، هزینه‌های بسیار زیادی دارد؛ یعنی اگر من پول را به صراف بدهم و مثلا این پول باید در اروپا تحویل داده شود، این اعتماد که پول به دست فروشنده خارجی برسد، وجود ندارد که نهایتا بحث‌های پولشویی و امنیتی ایجاد می‌شود. لذا اگر سوئیفت برقرار نشود، قسمت عمده‌ای از مذاکرات اقتصادی ابتر خواهد ماند.
