تنوع کار هنری همراه با ظرافت و زیبایی از ویژگی آثار بانوی هنرمند محله تهرانپارس است. هنرمندی که با عشق و علاقه، داشته‌هایش را در اختیار هنرجویان و علاقه‌مندان عرصه هنری می‌گذارد.
تنوع کار هنری همراه با ظرافت و زیبایی از ویژگی آثار بانوی هنرمند محله تهرانپارس است. هنرمندی که بیش از یک سال است از طریق شبکه جام‌جم و اکنون از طریق برنامه به خانه برمی‌گردیم مهمان خانه‌های من و شماست و با عشق و علاقه، داشته‌هایش را در اختیار هنرجویان و علاقه‌مندان عرصه هنری می‌گذارد. «فاطمه فصیح مطلب» تاکنون هنرجویان زیادی را وارد عرصه کار و هنر کرده است. او معتقد است هنرجویان با نیت‌های مختلف وارد آموزشگاه می‌شوند بعضی راه دلشان را می‌گیرند و به عشق آموختن و خلق اثری زیبا می‌آیند و بعضی‌ها هم برای توانمند شدن و ورود به بازار کار و کسب درآمد. اینکه هر فردی با چه نیتی بیاید فرقی نمی‌کند همین که دل به کار دهند و پشتکار و تلاش را چاشنی کار کنند موفق از آموزشگاهش بیرون می‌روند.
توانمندسازی هنرجویان
در هر گوشه از اتاق بخشی از مهارت‌های هنری بانوی جوان به چشم می‌آید. «فاطمه فصیح مطلب» با اشتیاق از مادرش می‌گوید، از دورانی که به یاد دارد او را پای چرخ خیاطی و درحال دوخت لباس‌های زیبا دیده است. او می‌گوید: «پدرم در کار فروش پارچه بود و ازکودکی با تار و پود پارچه‌ها آشنا شدم. خواهرم نیز با تبحر ویژه تار و پود قالی را به هم می‌بافت و طرحی نو می‌آفرید و زیبایی را به فضای خانه هدیه می‌کرد.» بزرگ شدن در چنین محفل هنری، ذوق هنری بانو فصیح مطلب را به جوش آورده و باعث شده دستی در یادگیری مهارت‌های مختلف ببرد و مجموعه زیبایی از کارهای سرمه‌دوزی، روباندوزی، گلدوزی، شماره‌دوزی، ساخت انواع تابلوهای تزیینی، بافتنی، قلاب‌بافی، خیاطی و طراحی لباس را در کارنامه هنری‌اش به ثبت برساند. او پس از یادگیری و کسب تجربه، با آموزش افراد اکنون بیش از 200 نفر از هنرجویانش را توانمند کرده است.
راه‌اندازی شغل با گذر از کارورزی
حدود 5 سال است که آموزشگاهی در محله تهرانپارس دایر کرده و به آموزش مهارت‌های هنری مختلف مشغول است. تنوع کارها در آموزشگاهش بسیار زیاد است به‌طوری که به هر طرف که نگاه می‌کنیم ردپایی از هنر و عشق و علاقه این بانوی هنرمند را می‌بینیم. او می‌گوید: «هر فردی با هر علاقه‌ای به اینجا می‌آید دست خالی بر نمی‌گردد. بعضی‌ها به سبب علاقه‌ای که به هنر دارند به آموزشگاه می‌آیند و هرچه در توان دارند خرج می‌کنند تا به مراد دلشان برسند. اما بعضی‌ها برای راه‌اندازی شغل و حرفه و کسب درآمد می‌آیند که اینها لازم است پس از یادگیری کامل دوره‌ها که حدود یک سال طول می‌کشد، برای کسب تجربه لازم، 6 ماه به‌عنوان کارورز کنار دستم کار کنند. برای این دوره 6 ماهه نه پولی می‌دهند و نه پولی می‌گیرند. فقط کسب تجربه کرده و داشته‌هایشان را تکمیل می‌کنند.»
عاشق جنس و طرح ایرانی‌ام
بانو فصیح مطلب به ایران، هنر ایرانی و جنس ایرانی، خیلی بها می‌دهد. در بسیاری از کارهایش از طرح‌ها و رنگ‌های سنتی ایرانی استفاده می‌کند و تا جای ممکن تلاشش را برای زنده نگه داشتن هنر ایرانی می‌کند. او می‌گوید: «واقعاً به جنس ایرانی می‌بالم. ولی گاهی که به بازار می‌روم و می‌بینم متأسفانه بعضی نخ‌ها یا پارچه‌ها با جنس‌های خارجی در بازار به وفور وجود دارد، اما ایرانی آن نیست، خیلی ناراحت می‌شوم و با خودم می‌گویم ما این همه هنر داریم که می‌توانیم برای تولید ملی خودمان خرج کنیم. کاش مواد اولیه آن هم با جنس ایرانی و مرغوب در بازار موجود باشد.» این بانوی هنرمند به سبب علاقه‌ای که به کار ایرانی دارد، به یزد و کاشان می‌رود و پارچه‌هایی با بافت ایرانی می‌آورد و طرح‌های سنتی و زیبای ایرانی را گلدوزی و به دوستدارن این نوع کالا و آثار عرضه می‌کند.
علاقه خارجی‌ها به هنر ایرانی
این بانوی جوان روزهای پر از خاطره‌ای را در کنار هنرجوهایش می‌گذارند و از آن لحظات به خوشی یاد می‌کند. این میان یاد یکی از هنرجوهایش می‌افتد و می‌گوید: «تابستان سال گذشته خانم 75 ساله‌ای از آمریکا به ایران آمد به آموزشگاه ما مراجعه کرد و گفت: ۳ماه در ایران است و دوست دارد در این مدت یکی از مهارت‌های هنری ایران را یاد بگیرد. راستش را بخواهید بقیه هنرجوها از دیدن او تعجب کردند. اینکه با این سن و سال و با موهای سفید دوست دارد هنر ایرانی را یاد بگیرد برایشان عجیب بود. اما بعد از مدتی که تلاش و پشتکار او را دیدند، کلی روحیه پیدا و تلاششان را بیشتر کردند و فهمیدند برای یادگیری هیچ‌وقت دیر نیست. آن خانم هم در این مدت کوتاه، پولک‌دوزی و منجوق‌دوزی را به خوبی یاد گرفت و در پایان تابستان با نشاط اولیه گفت: «سال بعد برای یادگیری مهارت دیگری می‌آیم.»
مهارت روحیه‌بخش
«مریم علی‌بخشی» یکی از هنرجویان آموزشگاه هنری بانو فصیح مطلب است که از سال گذشته به همراه خواهرش برای آموزش روباندوزی به این آموزشگاه آمده است. او همان‌طور که با دقت سوزن را در پارچه فرو می‌کند تا طرحی نو بزند، یکی از کارهایش را نشان می‌دهد و می‌گوید: «سال گذشته پدرم را از دست دادم. غم فراق پدر تأثیر بسیار بدی بر زندگی من و خواهرم گذاشت. خیلی مأیوس بودیم. انگیزه و حوصله هیچ‌کاری را نداشتیم. تا اینکه یک روز نشانی این آموزشگاه را در تبلیغات دیدم. به همراه خواهرم به خانم فصیح مطلب مراجعه کردیم. کارهای هنری مختلف را دیدیم و به روباندوزی علاقه‌مند شدیم. از آن روز تاکنون در این رشته فعالیت می‌کنیم. سفارس می‌گیریم و می‌دوزیم. روحیه‌مان خیلی خوب شده است. خیلی به این هنر عادت کردیم. وقتی دو روز تعطیل هستیم مدام می‌گویم کی این تعطیلات تمام می‌شود تا به آموزشگاه برویم و کار کنیم.»
منبع: همشهری محله
